Dalsze wychowanie. Komenda: zostań.

Komenda „zostań” będzie inaczej wymawiana niż: „siad”, „leżeć”, „przy nodze”, które podawaliśmy krótko, silnie i zdecydowanie. „Zostań” wypowiadamy wolniej i bardziej „śpiewnie”.

Każ psu usiąść obok siebie. Prawą ręką trzymaj wewnętrzną stronę dłoni tuż przed jego pyskiem. Unikaj gwałtownego ruchu ręki, aby nie przestraszyć psa. Twoje ruchy powinny być spokojne i płynne. Dłoń zostaje cały czas przed pyskiem psa. Powiedz spokojnie „zooostań”, odsuwając się jednocześnie i stając przed psem. Lewą ręką trzymaj smycz na wypadek, gdyby pies nie chciał zostać. Jeśli wstanie, skarć go mówiąc „pfuj, siad, zostań” i odprowadź na miejsce.

Na początek cel ćwiczenia zostanie osiągnięty jeśli szczenię zostanie na miejscu przez 5-10 sekund. Tyle czasu trzeba, aby oddalić się od psa, zatrzymać się przed nim na chwilę i wrócić. Jeśli pies reaguje prawidłowo, zasługuje na pochwałę.

Stopniowo wydłużaj czas pozostawania psa na miejscu. Jeśli zostaje dłużej bez stosowania przymusu z Twojej strony, można zacząć oddalać się od psa coraz bardziej. W dalszym ciągu trzymaj dłoń wyciągniętą w stronę psa. W ten sposób młody pies nauczy się, że gest oraz komenda znaczą to samo. Nie staraj się nauczyć psa szybko. Daj mu czas na gruntowną naukę. Chwal go za każdy postęp, nawet jeśli jest bardzo mały.

Dalsze wychowanie. Komenda: przy nodze.

Jeśli pies reaguje na komendę „siad”, możesz rozpocząć naukę chodzenia przy nodze, tzn. podążania na luźnej smyczy przy Twojej lewej nodze. Jeśli wcześniej przyzwyczaiłeś szczenię do smyczy, powinno bez sprzeciwu maszerować obok Ciebie. Zaczynamy ćwiczenie najpierw sadzając psa przy swojej lewej nodze. Mówimy do psa „przy nodze” i ruszamy jednocześnie z lewej nogi. Lekkie szarpnięcie smyczy spowoduje, że pies ruszy razem z nami. Jeśli idzie zbyt szybko, oddala się w bok lub zostaje z tyłu, daj mu znać lekkim szarpnięciem smyczy, że ma podążać obok Ciebie. Idź równym krokiem, nie zmieniając kierunku ruchu. Szarpnięciami smyczy wskazuj psu, że idzie niewłaściwie. Chwal go entuzjastycznie gdy posłusznie idzie „przy nodze”. Jako „nowicjusz” pies zazwyczaj wysuwa się zbytnio do przodu lub zostaje z tyłu. Wtedy łańcuszek zaciska się nieprzyjemnie. Jeśli to nie wystarczy aby pies przyjął właściwą pozycję, lekkie szarpnięcie powinno być odpowiednim „pouczeniem”. Jeśli pies reaguje już na rozkaz, możemy ćwiczenie nieco urozmaicić robiąc np.: ósemki, slalom między drzewami, zwroty w lewo i prawo, wszystko co może podtrzymać zapał i zainteresowanie psa. Zatrzymuj się w marszu i każ psu usiąść. Na początku zatrzymuj się często i na krótko, po czym na komendę „przy nodze” ruszaj dalej. Po kilku takich ćwiczeniach pies powinien automatycznie usiąść, gdy Ty się zatrzymasz. Pochwal go gorąco, gdy zrozumie o co chodzi.

Dalsze wychowanie. Komenda: waruj.

Jeśli pies zna już komendę „siad”, ćwiczenie „waruj” nie powinno być dla niego trudne. Każ psu przyjąć pozycję „siad”, po czym przykucnij obok niego. Wyciągnij jego przednie łapy do przodu, przyciskając jednocześnie łopatki do podłoża tak, żeby pies położył się. Jeśli przyjmie pożądaną pozycję, powiedz „waruj”. Utrzymaj nacisk ręki na łopatki przez parę sekund, utrzymując psa we właściwej pozycji. Powtarzaj w tym czasie rozkaz „waruj”. Jak zawsze kończymy ćwiczenie pochwałą, kiedy pies leży, szczególnie, jeśli reagował tylko na nacisk ręki, szczenię szybko zrozumie czego od niego oczekujesz.

Dalsze wychowanie. komenda: siad.

Niektóre psy można nauczyć komendy „siad” bez stosowania przymusu. Trzymaj zaciśniętą dłoń nad głową szczenięcia, jak gdybyś coś w niej ukrywał. Zaciekawi to szczenię, które będzie bacznie obserwowało rękę. Przesuwaj dłoń nad głową szczenięcia do tyłu. Jeśli będzie śledziło ruch ręki w pewnej chwili usiądzie. Powiedz wtedy „siad”.

Jeżeli pies nie reaguje prawidłowo, będziesz musiał mu trochę pomóc. Smycz przypnij do obroży, aby mieć szczeniaka blisko siebie. Delikatnie naciskaj jego zad, jednocześnie pociągając smycz delikatnie do góry i powtarzając komendę „siad”. Przy stosowaniu każdej z metod należy pochwalić psa, jeżeli tylko usiądzie. Nie poleca się nagradzania smakołykami, ponieważ Twoje uznanie i pochwała powinny być dla pieska lepszą motywacją.

Jeśli Twój pupil nauczył się siadać na rozkaz, możesz nauczyć go komendy „waruj” wyciągając jego przednie nogi do przodu i przyciskając delikatnie łopatki do podłoża.

Dalsze wychowanie. Łańcuszek.

Podczas ćwiczeń pies powinien mieć prawidłowo założony łańcuszek. Przy jego pomocy krótkimi szarpnięciami smyczy, łatwo wytłumaczyć psu, że zrobił coś źle. Jeśli łańcuszek jest założony prawidłowo nie sprawia psu bólu. Trzymaj smycz w prawej ręce biorąc jednocześnie wolne kółko łańcuszka w lewą i przewlekając łańcuszek przez kółko tak, aby powstała pętla. Trzymając cały czas smycz w prawej ręce załóż psu pętlę, powstałą z łańcuszka, na szyję. W czasie zakładania pętla musi zawsze wisieć. Jeśli tak nie jest, powstała z łańcuszka obroża nie będzie się automatycznie rozluźniać i może sprawić psu ból.

Prawidłowe zakładanie łańcuszka. Smycz trzymana w prawej ręce, wolne kółko łańcuszka w lewej. Przepleć łańcuszek przez kółko tak, by powstała pętla. Pętla w czasie zakładania musi zwisać swobodnie.

Dalsze wychowanie. Wskazówki weterynarza

Kiedy szczenię ukończy 5-6 miesięcy możesz rozpocząć prawdziwe szkolenie. Poniżej znajdziesz przygotowane przez weterynarzy z naszej lecznicy zwierząt informacje dotyczące nauki Twojego pupila wykonywania takich poleceń jak: „siad”, „zostań”, „noga”, „waruj”. Na polskim rynku dostępnych jest kilka dobrych poradników dotyczących prawidłowego szkolenia psów. Wiedza i rady w nich zawarte będą Ci potrzebne w dalszej edukacji. Zapisz swojego młodego psa na zorganizowane szkolenie, jeśli nie masz czasu zdobyć niezbędnej wiedzy o tym, w jaki sposób samodzielnie ułożyć pupila.

Ćwiczenia. Szybkie reagowanie.

Szybkie reagowanie. Nagroda i kara powinny być natychmiastową reakcją na sposób wykonania ćwiczenia przez psa. Jeśli na rozkaz przychodzi do nogi chwal go, kiedy tylko znajdzie się przy Tobie, nawet jeśli miał do pokonania drogę najwyżej 1 m i nawet wtedy, gdy konieczne było krótkie szarpnięcie smyczą zmuszające go do przyjścia. Karą powinno być ostre, krótkie „pfuj”. Powinieneś zaniechać bicia, krzyków, besztania, ponieważ wywołują w młodym psie jedynie strach. Pies powinien być posłuszny swemu Panu z chęci przypodobania się, a nie ze strachu przed nim.

Ćwiczenia. Cierpliwość.

Cierpliwość. Nie złość się na psiaka jeśli początkowo jest złym uczniem. On wyczuje Twą złość i zniecierpliwienie. Takim zachowaniem tylko go zaniepokoisz. Ćwiczenia rozdrażnią go, co sprawi, że praca dla obu stron będzie trudna. Jeśli jesteś poirytowany lepiej przerwij lekcje.