W naszym środowisku toczy się nieprzerwana walka pomiędzy wywołującymi choroby wirusami, grzybami i bakteriami, a siłami odpornościowymi organizmu. Jeżeli np. bakterie przedrą się przez pierwszą barierę immunologiczną i pies gorączkuje, weterynarz podaje antybiotyk, który eliminuje intruza. Niestety, wciąż nie wymyślono tak skutecznego leku przeciwko wirusom.
Jeżeli pies zachoruje na parwowirozę, której objawami są wymioty i – zwykle krwawa z powodu zapalenia jelit i żołądka – biegunka, weterynarz może podjąć wyłącznie leczenie objawowe, a zatem przeciwzapalne, przeciwkrwotoczne, przeciwbólowe i zapobiegające odwodnieniu (kroplówka). Jednak organizm zwierzęcia samodzielnie będzie musiał zwalczyć wirusy, które go zaatakowały. Jeżeli jego system odpornościowy nie jest wystarczająco silny choroba będzie postępowała, co może grozić nawet śmiercią naszego pupila.
Najskuteczniejszą formą walki z chorobami wirusowymi są odpowiednio wczesne szczepienia, wykonywane co najmniej tydzień przed pojawieniem się u zwierzęcia pierwszych objawów. Szczepiony pies czy kot musi być całkowicie zdrowy. Jeżeli zwierzak posiada wirusa w okresie inkubacji, czyli czasie wylęgania choroby, naturalny spadek odporności występujący w pierwszym okresie po aplikacji szczepionki spowoduje szybsze zachorowanie. Dlatego też firmy zajmujące się produkcją szczepionek zalecają przeprowadzanie szczepień psów i kotów wg szczegółowych planów. Wyłącznie lekarz weterynarz znający schematy szczepień może po zbadaniu zwierzęcia podjąć decyzję o szczepieniu. W okresie poszczepiennym zwierzę nie powinien być poddawany żadnym czynnikom obniżającym odporność (m. in. stres), ponieważ może to znieść działanie szczepionki.
Pierwszym zabezpieczeniem zdrowia młodego zwierzęcia są przeciwciała zawarte w mleku matki. Toteż przyszła mama powinna zostać poddana szczepieniu jeszcze przed zajściem w ciążę. Kiedy kotka lub suczka przestaje karmić młode dochodzi do zaniku przeciwciał siarowych i należy je zaszczepić: kocięta w 9 tygodniu życia, szczenięta między 6 i 7 tygodniem. Kolejne dwa szczepienia należy powtarzać w odstępach około 3 do 4 tygodni. Postępowanie wg takiego schematu szczepień daje gwarancję wzrostu odporności (tzw. booster effect) na okres ponad roku. Kolejne szczepienia po upływie pierwszego roku przedłużają ten okres wzmożonej odporności. Należy także pamiętać o szczepieniu dorosłych zwierząt, dla których śmiertelnie groźną choroba jest nie tylko wścieklizna, ale także nosówka.
Szczepienie przeciw boreliozie dla psów (choroba odkleszczowa)
Szczepionka Merilym – szczepienie psa należy powtórzyć najpierw dwa razy w odstępie ok. 4 tygodni; później powtarzać co rok.
Szczepienia przeciw wściekliźnie
Szczepienie psa przeciw wściekliźnie jest obowiązkowe od drugiego miesiąca życia szczenięcia, jednak ze względu na dojrzałość układu nerwowego szczeniaka weterynarz może zalecić szczepienie po upływie 6 miesięcy od narodzin. Jeżeli pies żyje na terenie, gdzie występuje wścieklizna, należy zaszczepić go w drugim miesiącu życia.
Nie należy też zapominać o szczepieniu kociąt. Kot samodzielnie wychodzący z domu, narażony jest na zarażenie wścieklizną. Opiekun zwierzęcia nie będzie nawet przypuszczał, że drobne zadrapanie może stać się przyczyną śmiertelnego zakażenia człowieka. Powtórne dawki szczepionki podawane są w rocznych odstępach czasu.